Zweetdampen van te lang doorgebakken vleeshompen Je hart kan amper door de stemmenmassa heen pompen Dwaallichten die elkaar kruisen maar niet tegenkomen Je dempt de impressies met je koptelefoon Je sluit even je ogen, voelt je hoofd leeglopen Je geeft je over en wordt door de stroom meegenomen Je hoort stemmen zingen in de verte, je drijft ernaartoe Kinderen spelen in het water,en kijken nu toe Ze voelen als de jouwe, ze helpen je bouwen Samen onder één dak na het scheppen van vertrouwen Liefde zonder conditie hangt vormloos in de ether Rust, geen lust, geen kader of graadmeter De warmte constant, consequent en zonder grenzen, Je hoort jezelf denken: waar ben ik beland? Dit moet de hemel zijn, een soort eeuwenoud regenwoud Dat alles wat overleden zou zijn in leven houdt Je wordt meegesjouwd, door die kleintjes, ze tillen je boven zich uit Gedragen op handen, en voeten lopen vooruit Met de besluitvaardigheid van een kinderlijk instinct Ze houden één vinger in de lucht, voor de lichtrichting Je blikt volgt, omhoog, nu lijk je te zweven En ziet hoe klein de wereld is, wanneer je kijkt naar beneden Een gestalte staart in de diepte, iemand aan de overkant Een wederzijdse herkenning, vaag, op een afstand Als een dans, gelijkmatig, elke stap dichterbij En tegelijkertijd beseffen jullie, dat ben jij niet dat ben ik

ÉÉN intentie ÉÉN essentie ÉÉN frequentie ÉÉN eminentie ÉÉN identiteit en geen referentie ÉÉN kenners zien de grens niet tussen mens en MC Je hebt me nodig, ook al zie je me niet Het gaat je vooral om m'n rol in de muziek Je hoeft me niet te kennen, soms ben je weleens eenzaam Dan zoek je wat herkenning, ook al ben je niet aanspreekbaar En daar ben ik voor, een stukje binding Al beweegt het verkeer maar in één richting 'T voelt verlichtend, doelgericht, ogen doe je dicht Focust je gevoel op mij, de rest boeit je niks Effe of je afgezonderd, zonder angst, je overgeeft Effe of je even niet verloren kansen overweegt Offert alles op om een moment met me te delen Dankbaar voor de voeding die ik je geef Niet alles is wat het lijkt Je voelt een afstand, maar alles ligt in je bereik Want jij bent de artiest, je ziet me in het publiek Er zijn geen grenzen wanneer ik luister naar je muziek

Hoe gaatie nou? Gaatie kut? Is alles goud? Ben je blut? Laat me leven, laat me los Kijk naar me eigen, ennuh… Lame lekker, lame los, lame leven lame leven, lame los, lame lekker Wij doen onze eigen plaat, eigen baas eigen studio Eigen grafische plaatjes eigen video’s We laten zaken niet knagen aan een ideaal Die fouten laten we over aan een idioot We doen niet aan een contract, dat vind ik dubieus Hoe kom je aan je contacten, het is curieus Laat de pret niet verpesten maar ben serieus Heb geen tijd om te kletsen is me eigen keus Heb geen zin om te stressen over bladibla Vermindert m’n interesse denk ik laat maar gaan Ik doe dit ding voor de liefde jongen, ga maar na Laat me zweven met de spanwijdte van een adelaar Zie, ik liet 't me raken als door Cupido Muziek, het biedt de potentie, als m'n libido Tussen de graaiende handen, kreeg het niet kado En bleef het onderste stokje van de Mikado Hard lerende mannen, noem me studieus Wat leer ik er van? Ik ben niet furieus Eigenwijzige plannen worden zere neus Bedrijvig aan de veranderingen, rigoureus Ontwijk de pijpen behendig van een platenbaas Cult-rap en de rest daar heb ik maling aan Als kindje ondergeschoven net als Afrika Maar ik heb medelijden niet nodig, ik heb stamina

Ey, je hebt je angst niet in bedwang Zoekend naar een uitweg in plaats van een ingang Spanning, dysthemie, depressie praatsessies, 't helpt niks Dus zeg 't s, huh, leg 't s uit Ben je opgefokt door opgekropte kopzorgen? En morgen is als de vorige dag Die smaakt als melk uit een bedorven pak De klagende buren, de baas en z’n kuren De dagen, de uren, die jarenlang duren Geen zweet, ik weet wat er in je omgaat Praat niet over karma voordat -ie omslaat Het lot staat in de sterren vast Wat je nu niet snapt dat herken je straks Geen... zweet Wat je nu niet snapt dat herken je straks Denk niet al te veel, doe maar rustig Laat wat nu niet wil, even rusten Even luchten… Hou die rust. Geen zweet, al zit t vaak tegen Voor een week zonnestralen moet het maanden regenen Je wilt muziek maken, moet je zaken regelen, Voor die weg naar succes moet je straten tegelen Maar vaak vergeten we waar we vandaan komen Ergens halverwege, je kent die taferelen Vele komen draken tegen, plaaggeesten Om het verleden te vergeten moet je t een plaats geven Leef en laat leven, chill en doe relax We killen voor een snack, slikken pillen voor de seks Die hebberige modegrillen in de rap gaan om hebben wat je wilt. Probeer te willen wat je hebt Al is t niet veel, is t alleen wat het is, wat het was en kan zijn is in het nu niet van betekenis We leren werkwoorden vervoegen maar nemen niet met de tijd van tegenwoordig genoegen

We zijn één samen, niet eenzaam

Schatje, ik wil alleen een praatje maken Ik begrijp ‘s avonds laat is het gevaarlijk op de straten Dus weet je wat, ik loop wel even met je mee Zodat geen onbekende viezeriken kleven om je heen Ik stel me effe voor tussendoor | Ahab is hoe ik heet, jij bent? (heet?) Ik lul niet veel over mezelf, alleen wat nuttig is Ik ben een rapper, ik maak graag nummertjes Plus, ik vertel het er maar bij, eerlijk, ik heb geen vriendin, jij? Kijk niet zo boos, je kan wel lachen, zie je? Wat zijn je dromen, je plannen, je fantasieën? Wat vind je lekker in de keuken, kebab? Of hou je meer van bonen en ballen gehakt? Ben je muzikaal? Ik gok van wel Jij haalt wel zwoele klanken uit een fluit en een klokkenspel Ja, dat vind je leuk We kunnen nog uren samen liggen, in een deuk Oeh, wat zie ik nou zeg Doe je vest dicht, gek dat je het zo koud hebt Kom, schiet op, voordat je nat wordt Of vang je graag dikke druppels op als een spatbord Oh, hier woon je? Nee, je gaat te vlug We gaan nog weleens neuke dingen doen, ik kom terug

Welkom op de markt van vraag en aanbod Wie is de beste bieder? Zie je, zo raak je verkocht Niet kort door de bocht in een gesprek één op één Het draait niet om seks alleen, maar eromheen Ik onderneem een stap, we doen beleefd Al wordt er meer gezegd dan onze conversatie toegeeft Die blik in je ogen, die volzinnen spreekt Smeekt om de dingen die je man niet in m heeft ’t is oké, ben je bang voor wat anders? Die Chakra, je voelt m branden van verlangen Spanningen en angsten, ik wil ze wegnemen Laat me je nek strelen, masseer die plek even Doorzie je seksuele fantasieën Is dat je vriendin? We kunnen spelen met z’n drieën Wat jij wilt, het blijft onder ons In een reis onderzoek ik heel je lijf met m’n tong Kom, drijf met me, zwem in de wierook Ontdek je plekje, verkennen het hier ook Hoogspanning, we maken contact Je wil je aan me vastklampen en samen verdampen We dansen in trance, beland in een cadans Van standen veranderen we Neem je taille in m’n handen, kantel je, leg je op je buik Je verwart wat je hoort, wat je ziet en wat je ruikt Zintuigen vervagen. In zwoele dialecten van de lichaamstaal, voeren we vloeiende gesprekken Gloeiende plekken, je woelt met je bekken Ik voel je bedoelt je einddoel te voltrekken Minuten rekken, versnellen, vertragen Laat de Ki-energie pompen door je aderen We naderen, verzadigen, vergeet te ademen Tot we gezamenlijk….

Turend in de leegte, teken ik figuren Is er geen knop op de TV van de benedenburen Hoor de muren praten, uren vertragen tot de nachten langer duren dan de dagen Ik moet de huur betalen, zorgen voor morgen Toch ik hoor ze in m’n hoofd, verborgen onder m’n sloop Ik donder in slaap, wil m’n val breken, herken die nachtmerrie, kom de hele stal tegen Half negen lesgeven, gek, geen gestress Toch die wekker checken, even tegen zessen even weg Opeens is m’n geest van z’n plek alsof een afgrond me door het bed naar beneden trekt Wil ik m’n been gestrekt of gebogen? Te heet onder m’n deken en te koud erboven Gezogen in een draaikolk van m’n gedachtestroom Opstaan alsof ik slaapwandel in een dagdroom Te vol gevulde gedachtes, in het holst van de nacht Dus ongeduldig wacht ik af Net een celstraf, uit het zicht van het licht Onbewogen oogleden sluiten zich Flitsen van schimmen, fictieve spinsels, verzinsels, of het ligt niet zo simpel? Impulsen verbogen, scherpte verdwijnt Bewerkte werkelijkheid, maar zonder filterend vermogen Eelt op m'n ogen, blindstarende blik In een misselijkmakende staat raak ik verstrikt 'T is chaos Complete plannen, schema's, scheppen alleen maar obstakels Ik laat 't los Functioneer als een half mens en leg me daarbij neer Een gesloopt karakter Dagelijks ritme: off-beat. M'n biologische klok loopt achter

Ik was een dromenjager, wilde over daken rennen Niet slapen of schapen tellen, maar draken temmen Als de gebroeders Leeuwenhart, eeuwig had ik energie Maar wie nu m'n meter ziet die belt de Wegenwacht Die onuitputtelijke levenskracht Verdwenen in een nacht die ik vergeten mag Wanneer ik dan de scherven opraap is het te laat De schade al berokkend, de daken afgebrokkeld De draken afgezonderd in de grotten van mezelf Brandend diep van binnen, kotsend van mezelf De afbraak, afkickend van illusies Als ik me afvraag, wie of wat de spiegel nu ziet In een ruzie met m’n zelfbeeld, ik ben in wederhelften verdeeld We vergaten wie we waren Verdwaalde idealen die niemand herinnert Scherpte verminderd, als in de verte Een flinterdunne lijn tekent m’n belevenis De liefde verliest z’n kracht en z’n betekenis We weten niks, we leven één ogenblik Dat in een flits al vergeten is als het verlopen is M’n ogen dicht, als ik licht zoek in duisternis Mens zijn is een smoes, en we misbruiken dit Nu de duivel weer thuis is in z’n fruit’s klokhuis zijn we getuigen van hoe Pandora’s box ontluikt ‘T lukt niet een levensloop in lijnen op m’n hand te lezen In wezen kan ik niks voorkomen of genezen Geen wegen zonder pech en zorgen Ben als een eendagsvlieg een leven onderweg naar morgen

Ik mocht naar dat feestje. Ik was niks niet kalm Springend als een wild paard in z’n stal We zaten in groep zes met meester Paul En al m’n vriendjes waren ook op haar, dat wist ik al Sophie heette ze, zo licht en smal Met dat gevoel alsof je hart uit je ribben knalt Ging naar binnen zag ‘r met ‘r lippenstift en al Schitterende glinsteringen van de discobal Ze was een droombeeld met de juiste lichtinval Ik dacht als ik m’n angst overwinnen zal Dan is er kans op een dans. Het is niks of alles Schuifvoetend kwam ik op ‘r af, ze knikte half Let op je tellen want de maat is vol We zetten shows neer sinds de basisschool Scheef met de petten, we gaan way back Met een rap-cassette en een tapedeck Laid back in die rap, maar hype als hyves is En toch oldskool als MiamiVice is Is Paajtje erbij, dan geheid dat t nice is M’n crew’s ill, groen/geel als maïs is

Op de basisschool was ik al een pestkop Zocht de jongen afgezonderd van de rest op Hé jij, met je gekke pet op, geef me al je bubbelgum EN je trekdrop. Ik was een rotjoch met een rotkop, rot op gaf je een rotschop, als je me opzocht Vocht op 't schoolplein, pijn aan het eind rochelde ik ook nog op je wondvocht Oké je was de lul, maar iedereen kan veranderen Dus ook ik dacht, het is tijd... voor een andere dus pakte ik je vriend, dat had ie niet verdiend Dus je stapte op me af op je dapperste dag dacht je als je alsjeblieft riep, kapte ik misschien.. Ja... Dat dacht je dan misschien En ook m'n antwoord was: Misschien... En misschien dat 't anders was als ik niet de dag erna z'n voetbalkaartjes had gezien Jij gaf ‘m Van Basten, een ware verademing De laatste van z’n op naam gesorteerde, geplastificeerde kaartjesverzameling Tranen in z'n ogen, hij was als een te enthousiast gehanteerde camera, bewogen Niemand nog had het gevaar geroken, alleen ik, hoe toevallig Het was de geur van... verbrande voetballers Ik hield m'n aansteker in de aanslag Kill-en-attack tactiek, effectieve aanpak Meteen raak, met één smak klapte die tegen de vlakte En ik pakte rustig z'n kaartjes op terwijl -ie naar lucht snakte Een kring om ons heen keek toe hoe de akelige vlammen Hun weerspiegeling vonden op z'n waterige wangen Na een preek van de mees en een hoop ja en nee meneer kreeg ik een week schorsing Dat was m'n straf Ik probeerde een pruillip te forceren, maar je las de glimlach er vanaf Ik nam de rol aan van de onbegrepenene in het ‘niemand-begrijpt-mij-spel’ In 't begin was m'n vader nog boos maar toen ontstond gerede twijfel Einde van de week wist ik beide ouders over de streep te krijgen zodat ik m'n maandenlang beoogde nieuwe BMX-bike kreeg, uit medelijden Opnieuw naar school, ik was er klaar voor, ik racete de straat door Het zijaanzicht van m'n trapper leek op een hevig bewegende ventilator De heersende dictator, op wielen Dwars door rood licht tijdens de ochtendspits, ik dacht nog: ah, zo ontstaat een file M'n hart ging tekeer als een debiele, volop adrenaline M'n iele lichaam stond op springen als een verroeste trampoline Ik zag al voor me hoe m'n klasgenoten m'n nieuwe aanwinst zouden aangapen Met mij als de showman, zo van: kijken, kijken, niet aanraken Ik vloog de zijstraat in, om de hoek wachtte m'n school Plotseling, een figuur, vlak voor m'n neus, dus toen trapte ik vol op m'n rem 'Godver, de godver, kan je niet kijken uit je doppen!?' Hij keek me strak aan, onverschrokken Ik zag dat-ie 3 koppen groter was, dus ik wilde niet te lang stoppen En ging met een bocht om hem heen, als een held op zweetsokken Maar toen voelde ik een terugwaartse kracht ontstaan, vanuit de capuchon op m'n rug M'n fiets reed door... Maar ik bleef hangen in de lucht Hij zette me voor zich neer, ik had 't gevaar nog niet gerokenTotdat -ie tegen me zei: Dus jij hebt m'n broertjes kaartjes in de fik gestoken? Ik riep: Nee, dat was ik niet. Hij zei die smoesjes ken ik al Ik voelde een brok in m'n keel ter grote van een tennisbal Hij leek zich te verheugen om me met een paar breuken de verkreukeling in te beuken En zo de spreuk van m'n jeugdige vreugde te verneuken 'Leuk he?', kwamen de woorden dreigend uit z'n mond Terwijl -ie met z'n hand in m'n nek de helft van m'n gezicht had vastgelijmd aan de grond Ik hoorde m'n botten kraken als aan het einde, van een vinylplaat die doorloopt De tennisbal in m'n keel had zich verplaatst naar m'n voorhoofd Hij wees naar m'n fiets en zei: 'Dat ding van jou neem ik mee oké?' Opzoek naar stoere woorden hoorde ik mezelf schreeuwen: NEEEEEEE! Hij wreef m'n schedel over de stenen en had me volledig in z'n macht Het voelde alsof m'n kop door de straattegels werd verkracht Ik krijste van de pijn en jankte: 'Laat me met rust!' 'Hou 'm maar, je mag 'm hebben...' Hij slaakte een zucht Liet los en verdween. Trappend op m'n trots M'n enige wens was dat die dag niet meer bestond Strompelde naar huis, kroop onder het dons Snotterend werd m'n kussen omgedoopt tot een spons Alle hoop verloren, behalve de hoop getroost te worden Door m'n ouders na het horen van m'n troosteloze woorden Maar nadat zij mij uithoorden, schepten ze ondanks mijn opgewelde tranen Wat extra kolen op de vlammen van m'n hel op aarde Ma was pissig omdat ik weer eens in een gevecht terechtgekomen was En pa gaf nog een mep op m'n tennisbal omdat m'n fiets gestolen was Het was een nachtmerrie die niet stopte, volop in galop Met een gebroken hoefijzer, kwam ik er ooit nog bovenop? Er leek een zuur mensenleven verstreken toen de bel ging, tegen een uur of negen Ik zat in m'n kamer toen m'n vader binnenkwam En vroeg: Ken jij die jongen in de gang? Trillend van angst sloeg m'n fantasie voortvluchtig op hol De overvaller van vanmiddag was veranderd in een moordlustige trol Vond ik in de gang mijn ondergang? Was m'n tijd nu aangebroken? Had hij met z'n neus m'n angstzweet van mijlenver geroken? Nee... wat ik daadwerkelijk aantrof ging alle verwachtingen te boven Het was niet de overvaller die was gekomen om me van m'n leven te beroven Het was z'n broertje, m'n klasgenoot, die me overviel En hij had m'n fiets meegenomen, daar stond-ie, zo gloed als nieuw Instinctief griste ik de fiets uit z'n vingers als een dief van m'n eigen portemonnee Ik keerde 'm de rug toe... Stopte toen even En draaide me toch maar om, ik moest het weten en vroeg: Waarom? Hij stond in de opening van de deur voordat-ie 'm sloot en zei: daarom

Je mag niet spugen op m’n microfoon Je mag niet zweten in m’n koptelefoon

Reik uit naar je Niet één vinger pakken, pak de hele hand maar Deze vuist op deze vuist Als Ome Willem, we overwinnen onze angst Als we binden en van binnenuit beginnen te veranderen naar een nieuw bewustzijn De dag dat we niet langer op ons ego belust zijn Berust zijnde op lucht Als je wil kan je m'n rug op. Dat bedoel ik niet lullig Gun je me hulp en verdubbel het draagvlak Pak je geest beet en grijp je aandacht We zijn één, baby, je weet het Na de Val van Atlantis ben je het vergeten Voor het inzien, moet je kunnen kijken Ik ken je, herken je jezelf in mij? Ik reik uit, strek, pak een hand vast Alles draait om z’n as, zonder handvat Raps als een zelfportret op canvas die van binnen resoneren, als een klankkast Ik reik uit als een landschap Ga voor die lange afstand, ga niet plankgas Was bang voor de afgang, stap van die angst af Blaffende honden in je mand, af M’n ego brandt af, vangt klappen, dan keer ik Niet m’n wang af, althans dat probeer ik Hoe meer ik er voor doe, hoe minder ‘t lukt Hoe meer ik ‘t zoek, des te minder vind ik geluk Stuk, doodop, loop op m’n tandvlees Tegen de kloof op, pak de rand beet Ik reik uit, naar jou, naar houvast Ik hou vast, snap ‘t en laat los. Reik uit, naar m’n hand Pak ‘m beet, hier, je kans

'T wordt je voorgeschoteld door de autoriteiten We leven in de tijd van de polariteiten Kies je partij, laat je leiden Geniet van je vrijheid aan de schaduwzijde Mijd het contact met dat wat onbekend is Hou jezelf klein Denk niet verder na Nee, dat zou te erg zijn Zwart wit, arm rijk Links rechts, goed slecht Duister licht Uitersten, jij... ik We blijven verdeeld Meer dan ooit leven wij in 't wild En het einde wordt toebedeeld aan een ieder die krijgt wat-ie... Je krijgt wat je wil. Wat je wil, je krijgt het Je krijgt wat je wil. Wat je krijgt , je wilt het Niet meer en niet minder, niet te weinig niet te veel Dat wat je ziet is wat je krijgt, wat je krijgt is wat je wil De bijproducten van een waanbeeld gesmeed tussen hamer en een aambeeld Lever je aandeel, krijg wat je wil, bereik wat je wil, vooral niet te veel blijf anoniem, wijk niet te veel af, Val niet te veel op want anders zeiken ze je af Stel je voor, dat is de hel voor je Buiten de schaduw is ’t te helder voor je Geteisterd door de tijdgeest Verdrijf ’t en zie wat je prijsgeeft Is er vrijheid ontwikkel je die pleinvrees, omdat je liever opgesloten met je pijn leeft De generatie die kloven overbruggen zou, maar nu liever Babylon over andermans ruggen bouwt We gaan over lijken om wat te bewijzen? Wie gelijk heeft, die hoeft ’t niet te krijgen

Ik weet niet wat je wil van me Ik weet niet of dit liefde is in jouw visie maar ik zie dit als een cyclus van foute energieën Zie je liever vliegen, baby, zie 't niet verkeerd We hebben alles geprobeerd Maar bij elke vlucht kom je telkens terug op hetzelfde punt, wat je niet ontkennen kunt Hoe we stuntelen is schattig te noemen maar er is te weinig tijd dat ik je schatje kan noemen Hoe je los wilt zijn van alle boeien vind ik boeiend maar zoek je dan naar binding, dan verdoe je je tijd En ik de mijne, dat is zonde voor ons beiden Beiden zijn we beter af zonder dat ik bij je ben Ik weet niet wat je wil van me, laat me leven In topvorm, zonder kopzorgen tot morgen Maar geldt hetzelfde voor elke dag, is het dan een paradox? Vraag je ’t jezelf af? Je snapt toch? ’T hangt van jezelf af Dus hang niet van alles aan me op, ben niet je kapstok Ik bedoel ’t goed, ik voel ’t goed Ben een heleboel te noemen maar niet koeltjes van bloed, nee En dat weet je, laten we zweven Kom met me mee, even geen blikken naar beneden Baby, soms zitten we niet op één lijn ook als we het niet eens zijn, zie dan dat we één zijn

Afstand is relatief noch absoluut Het spreekt zichzelf tegen, als het al iets zegt überhaupt Ik ben niet langer moe eerder slaapdronken Van de zeeën van tijd die me werden geschonken Als een geschenk hebben wij elkaar de ruimte gegeven De rust tussen de planeet en de astronaut Vol van de maan, haar halve glimlach is vertrouwd En ze fluistert: welkom thuis

Spaar m’n adem, ik aanvaard ’t Verplaats ’t zwaartepunt en hou het draagbaar Laat maar, al die monden bedaar 's Geen zweet , ik weet, ik leef breed zonder salaris Wonderbaarlijk, terend op m’n taalknobbel Een soort dromedaris. Of was ’t een kameel? Wat is ’t verschil? Niet veel, zijn we allemaal één? Niet individueel, niet een deel van het geheel, maar het geheel en niet minder. Waarom is alles zo simpel? De uitvinder van het leven is er één zonder rimpels Ik vind ons achter de drempel van m’n tempel Ik denk al… laat maar Laat maar, ik ben al klaar, laat me Doe niet blah blah, neem 't me maar kwalijk Ben niet aanhalig, ben niet haatdragend Maar onberekenbaar. Lijk ik kwaad? Aardig? Vaak vraag ik naar de onbekende weg Dan ben ik praatgraag en ben ik volop in gesprek Als het m'n interesse prikkelt dan, want naarmate ik dezelfde dingen honderd keer hoor, vind ik het maar matig Kenner van de maatstaven Maar ontken ze liever, laat dat laatste dagen Wat de laatste dagen spraakmakend wordt geacht, zoals de financiële crisis, doet me draaien in m'n graf Wat gaat er in ons om, wie houdt ons in hun macht? Als in deze tijd alleen aan ons salaris wordt gedacht Dan maak ik me weer druk om alle drama En keer ik terug naar het begin en denk ik… laat maar