Op de basisschool was ik al een pestkop
Zocht de jongen afgezonderd van de rest op
Hé jij, met je gekke pet op, geef me al je bubbelgum EN je trekdrop.
Ik was een rotjoch met een rotkop, rot op gaf je een rotschop, als je me opzocht
Vocht op 't schoolplein, pijn aan het eind rochelde ik ook nog op je wondvocht
Oké je was de lul, maar iedereen kan veranderen
Dus ook ik dacht, het is tijd... voor een andere
dus pakte ik je vriend, dat had ie niet verdiend
Dus je stapte op me af op je dapperste dag dacht je als je
alsjeblieft riep, kapte ik misschien.. Ja... Dat dacht je dan misschien
En ook m'n antwoord was: Misschien...
En misschien dat 't anders was als ik niet de dag erna z'n voetbalkaartjes had gezien
Jij gaf ‘m Van Basten, een ware verademing
De laatste van z’n op naam gesorteerde, geplastificeerde kaartjesverzameling
Tranen in z'n ogen, hij was als een te enthousiast gehanteerde camera, bewogen
Niemand nog had het gevaar geroken, alleen ik, hoe toevallig
Het was de geur van... verbrande voetballers
Ik hield m'n aansteker in de aanslag Kill-en-attack tactiek, effectieve aanpak
Meteen raak, met één smak klapte die tegen de vlakte
En ik pakte rustig z'n kaartjes op terwijl -ie naar lucht snakte
Een kring om ons heen keek toe hoe de akelige vlammen
Hun weerspiegeling vonden op z'n waterige wangen
Na een preek van de mees en een hoop ja en nee meneer kreeg ik een week schorsing
Dat was m'n straf
Ik probeerde een pruillip te forceren, maar je las de glimlach er vanaf
Ik nam de rol aan van de onbegrepenene in het ‘niemand-begrijpt-mij-spel’
In 't begin was m'n vader nog boos maar toen ontstond gerede twijfel
Einde van de week wist ik beide ouders over de streep te krijgen
zodat ik m'n maandenlang beoogde nieuwe BMX-bike kreeg, uit medelijden
Opnieuw naar school, ik was er klaar voor, ik racete de straat door
Het zijaanzicht van m'n trapper leek op een hevig bewegende ventilator
De heersende dictator, op wielen
Dwars door rood licht tijdens de ochtendspits, ik dacht nog: ah, zo ontstaat een file
M'n hart ging tekeer als een debiele, volop adrenaline
M'n iele lichaam stond op springen als een verroeste trampoline
Ik zag al voor me hoe m'n klasgenoten m'n nieuwe aanwinst zouden aangapen
Met mij als de showman, zo van: kijken, kijken, niet aanraken
Ik vloog de zijstraat in, om de hoek wachtte m'n school
Plotseling, een figuur, vlak voor m'n neus, dus toen trapte ik vol op m'n rem
'Godver, de godver, kan je niet kijken uit je doppen!?'
Hij keek me strak aan, onverschrokken
Ik zag dat-ie 3 koppen groter was, dus ik wilde niet te lang stoppen
En ging met een bocht om hem heen, als een held op zweetsokken
Maar toen voelde ik een terugwaartse kracht ontstaan, vanuit de capuchon op m'n rug
M'n fiets reed door... Maar ik bleef hangen in de lucht
Hij zette me voor zich neer, ik had 't gevaar nog niet gerokenTotdat -ie tegen me zei: Dus jij hebt m'n broertjes kaartjes in de fik gestoken?



Ik riep: Nee, dat was ik niet. Hij zei die smoesjes ken ik al
Ik voelde een brok in m'n keel ter grote van een tennisbal
Hij leek zich te verheugen om me met een paar breuken de verkreukeling in te beuken
En zo de spreuk van m'n jeugdige vreugde te verneuken
'Leuk he?', kwamen de woorden dreigend uit z'n mond
Terwijl -ie met z'n hand in m'n nek de helft van m'n gezicht had vastgelijmd aan de grond
Ik hoorde m'n botten kraken als aan het einde, van een vinylplaat die doorloopt
De tennisbal in m'n keel had zich verplaatst naar m'n voorhoofd
Hij wees naar m'n fiets en zei: 'Dat ding van jou neem ik mee oké?'
Opzoek naar stoere woorden hoorde ik mezelf schreeuwen: NEEEEEEE!
Hij wreef m'n schedel over de stenen en had me volledig in z'n macht
Het voelde alsof m'n kop door de straattegels werd verkracht
Ik krijste van de pijn en jankte: 'Laat me met rust!'
'Hou 'm maar, je mag 'm hebben...' Hij slaakte een zucht
Liet los en verdween. Trappend op m'n trots
M'n enige wens was dat die dag niet meer bestond
Strompelde naar huis, kroop onder het dons
Snotterend werd m'n kussen omgedoopt tot een spons
Alle hoop verloren, behalve de hoop getroost te worden
Door m'n ouders na het horen van m'n troosteloze woorden
Maar nadat zij mij uithoorden, schepten ze ondanks mijn opgewelde tranen
Wat extra kolen op de vlammen van m'n hel op aarde
Ma was pissig omdat ik weer eens in een gevecht terechtgekomen was
En pa gaf nog een mep op m'n tennisbal omdat m'n fiets gestolen was
Het was een nachtmerrie die niet stopte, volop in galop
Met een gebroken hoefijzer, kwam ik er ooit nog bovenop?
Er leek een zuur mensenleven verstreken
toen de bel ging, tegen een uur of negen
Ik zat in m'n kamer toen m'n vader binnenkwam
En vroeg: Ken jij die jongen in de gang?
Trillend van angst sloeg m'n fantasie voortvluchtig op hol
De overvaller van vanmiddag was veranderd in een moordlustige trol
Vond ik in de gang mijn ondergang? Was m'n tijd nu aangebroken?
Had hij met z'n neus m'n angstzweet van mijlenver geroken?
Nee... wat ik daadwerkelijk aantrof ging alle verwachtingen te boven
Het was niet de overvaller die was gekomen om me van m'n leven te beroven
Het was z'n broertje, m'n klasgenoot, die me overviel
En hij had m'n fiets meegenomen, daar stond-ie, zo gloed als nieuw
Instinctief griste ik de fiets uit z'n vingers als een dief van m'n eigen portemonnee
Ik keerde 'm de rug toe... Stopte toen even
En draaide me toch maar om, ik moest het weten en vroeg: Waarom?
Hij stond in de opening van de deur voordat-ie 'm sloot en zei: daarom